بازگشت
شهادت نــــــــوری
مولانا عبدالکبیر (فرخاری) مولانا عبدالکبیر (فرخاری)

 

 

 

مرده به ظلمت سرشت دست برخنجر همـــــی            دسته ی جلاد وخون آشام واستمگــر همـــــــی

بسته به دستی که دارد تیغ عریان در بغــــــــل            تانریزد خون چون (نوری) به هر معبرهمـــی

دیو وحشی درشب تاریک برجست ازنهـــــفت            ازدرخت معرفت ببرید شاخ تـــــر همــــــــــی

تیره دل درشام تارافــــــــسرد با تیــــغ جفــــــا            سینه ی پرازخیالات هنرپـــــرور همـــــــــــی

اهل دانش را سپند آسا به رنــــــج و التهـــــاب            سوختند بیمایگان درکاسه ی مجمـــر همـــــــی

گور تاریک است گیتی این زمان اهــــــل ادب            ازسپهر روشنی افتیده یک اختر همــــــــــــــی

اززمان سلطــــــه ی ابــــنای دزد و نابکــــــار           هیچ جانی را نگیرد قاضی برکیفر همـــــــــــی

کشوری کورا نباشد پاسبـــــان از بـــی ســری            هرکه دارد گنجها در سینه بازد سر همـــــــــی

سخت درخواب است درامواج طوفان خیزبحر            ناخدای کشتی بی باد و بی لنگـــــر همـــــــــی

رهبری کورا نباشد هرسخن ســـرب مــــــذاب            ازدهانش میبراید باد گوز خــــــــر همـــــــــی

گرمسلمانی همین باشد که میـــبـینم به شهــــــر           میشود مسلم زبون پنجه ی کافـــــر همــــــــــی

حامد (نوری) زاستبداد دوران خــــورده تــــیر            حامد (کرزی) به راحت خفته دربسترهمـــــی

گلبن باغ ادب پژمــــرده ازبــــــاد سمـــــــــوم             داد بردست ستم گلبرگ و بارو بر همـــــــــی

درمقام رزم وپیکارش (چـــــراغ) آیینـــــه دار            بی سپه سالار خاموش است این سنگر همـــی

زندگانی را به اورنگ سخن فرمــــــــــان روا            چون سکندر تاجدار عرصه ی کشور همـــــی

کی بمیرد درزمان ها آنکه دارد نام نیـــــــــک            نام او بادا گرامی، ثبت هـــردفـــتر همـــــــــی

واژه هارا میکشد دررشته چون الماس نـــــاب            خوشه ی قندیل گردون میبرد دربر همـــــــــی

هرسخن بیرون جهد ازکام این مرد خبیـــــــــر            میشود برگوش جان گوشواره چون گوهرهمی

نام آن جاوید میمــــــــاند به اوراق زمـــــــــان             بال بکشاید هما هرجا به بـــــــــام در همـــــی

درخزان داردگرامی خاطرش ســــــــرو روان            هربهار آیینه دارش لاله ی احمــــــر همــــــی

واغفرالله له ایزد به پـــــــاس لـــــطف خـــــود             سرفرازآید به روز وحشت محشر همـــــــــی

درحریم تونمیشاید که باشــــــد تشنــــه لــــــب             جام لبریزش بده از برکه ی کوثر همــــــــــی

خواهدش (فرخاری) ازدرگاه آن بی چون وچند

کوس عزت را نوازد نزد پیغمـــــــبر همــــــی

 


September 10th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان